درست است که گفتیم هر کسی نمی‌تواند حسن خلق داشته باشد و اخلاق نیکو داشته باشند و کار هرکسی نیست، اما آن قدرها هم که فکر می‌کنید سخت نیست، فقط نیاز به تمرین دارد. این صفت هم تمرینات روحی می‌خواهد هم تمرینات معنوی. یعنی هم باید روح‌تان را بزرگ کنید که بتوانید در هر شرایطی و در مقابل هر آدمی، خلق‌تان نیکو باشد و هم باید آن قدر تمرین کرده باشید، که هر مشکلی، هر گرفتاری و هر برخوردی شما را به هم نریزد. اگر می‌خواهید این اخلاق‌تان خوب شود و شما هم جزو این آدم‌های با کرامت در اخلاق شوید، چند پیشنهاد کوچک داریم:

چارچوب را بی‌خیال شوید؛

خیلی وقت‌ها ما آدم ها فکر می‌کنیم، جدی بودن یعنی اخم کردن و از بالا به همه نگاه کردن و تازه فکر می‌کنیم، وقتی جدی هستیم بیشتر مورد احترام هستیم که زهی خیال باطل! راستش را بخواهید، همین‌ قدر که بین خودمان و دیگران از نظر ارتباط حصاری بکشیم و دائم دنبال یک سری قانون و مقررات باشیم، بیشتر در رفتار و اخلاق‌مان تأثیر دارد و بعضی وقت‌ها به خاطر همین چارچوب ها ممکن است خیلی آدم‌ها را از خودمان برنجانیم درست است که ادب و احترام چارچوب دارد اما دوست داشتن و اخلاق خوب داشتن هیچ چارچوبی را قبول نمی‌کند.

ارتباط با بداخلاق ها ممنوع؛

هیچ چیزی به اندازه همنشینی با بداخلاق‌ها روی آدم تاثیر ندارد پس بی‌خیال تعامل با آدم‌های بدخلق و بد‌ اخلاق شوید که آن‌ها شما را شبیه خودشان می‌کنند.

ظاهرتان را خوش کنید؛

لبخند زدن گشاد رو بودن و اخم نکردن خیلی در نوع رفتار و برخورد شما تأثیر می‌گذارد ظاهر خوش رویی داشتن، تأثیر روانی بر روح شما دارد و می‌تواند در رفتارهایتان منعکس شود. پس فکر نکنید با چهره‌ای گرفته یا ابروهای گره خورده می‌توانید حسن خلق داشته باشید.

درجه صبر و تحمل‌تان را بالا ببرید؛

شما وقتی می‌توانید خوش اخلاق و خوش رو باشید که بتوانید در برابر اتفاقات و شرایط مختلف رفتار درستی انجام دهید و این هم زمانی است که شما بلافاصله تصمیم نگیرید و تحمل داشته باشید در برابر آدم‌های بدخلق صبر و در برابر شرایط بد خودتان را کنترل کنید.

دل‌تان را بزرگ کنید؛

آقا یعنی بی‌خیال کینه و حسادت و بخل و... شوید وقتی با رذایل اخلاقی مبارزه کنید دیگر جایی برای بدخلقی در شما نمی‌ماند. وقتی دل و قلب‌تان را بزرگ کنید دیگر نه کینه و ناراحتی از کسی به دل‌تان می‌ماند نه دشمنی.